Het gips is eraf. Het voelt allemaal nog behoorlijk beurs en kwetsbaar. ‘Mag ik niet nog een weekje gips’, vraag ik een beetje bescheten aan de gipsmeesteres. Maar ik krijg alleen een kousje. ‘Vroeger ging een arm zes weken in het gips. Maar tegenwoordig houden we drie weken aan. Het geneest sneller zónder gips’, zeggen zowel de gipsmeesteres als de dokter. Zij zien van alles op de röntgenfoto, vooral dat het goed gaat, en dat moet je dan maar geloven. Ik moet zelf maar aanvoelen wat wel en niet kan. Nee, autorijden en fietsen zou ik zeker de eerste weken nog niet doen. En ik kan het beste maar gauw naar de fysio.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten