Door het zere handje is mijn actieradius behoorlijk verkleind. Ik moet me gewoon aanpassen aan de situatie. Als ik een expositie uitkies buiten Utrecht of Amsterdam dan is de reistijd gewoon flink langer. In plaats van een half uur met de bolide naar Singer Laren is het nu anderhalf uur met bus-trein-bus. Hoe erg is erg.
Ik neem een boemel ('sprinter') naar Hilversum en daar zal een bus staan naar Laren. Een bus kun je ook nemen van Hilversum Sportpark en van Naarden Bussum. Ik snap niet zo veel van het Gooi, maar volg de OV-sites maar gehoorzaam. Ik ben ineens heel dankbaar voor het OV-systeem. We moeten klimaattechnisch ons leven toch aanpassen en laat dit een eerste leerschool zijn. Je overgeven aan de dingen. In andere landen gaat er een bus per dag of een trein per week. Of helemaal niets. We zijn zo verwend.
Terwijl ik in de bus zit belt de juffrouw van het UWV weer, dat ik nu 3 maanden ziek ben en of ze me zal beter melden of dat ze me zal overdragen aan de medische dienst, die me dan zal gaan re-integreren. Wat een toestand. Dan ben je al werkzoekend, moet je ook nog eens in die rol re-integreren. ‘Kan er niet gewoon eens een keuringsarts naar mijn pols/arm kijken die in al zijn/haar wijsheid adviseren wat wijsheid is?’ Ik geloof dat dat nu gaat gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten