Midden in de nacht klaarwakker kan ik de slaap niet meer vatten. Omdat ik een logé had is het logeerbed afgehaald, dus nu moet ik in de nacht met anderhalve hand het kussen in de sloop en het dekbed in de hoes frommelen. Natuurlijk lukt het uiteindelijk wel en zo kijk ik twee afleveringen van VPRO Boeken. Gesprekken met de schrijvers Benjamin Moser, Maarten ‘t Hart, Miek Smilde en Peter Vermeersch. Benjamin Moser schreef een biografie over Susan Sontag, Maarten ‘t Hart een roman over een Groningse orgelstemmer te Maassluis, Miek Smilde een roman over een rechter en een mogelijk fout oordeel dat hij uitgesproken had en Peter Vermeersch een boek over het lidmaatschap aan een publieksjury waar hij aan deelgenomen had. Alle vier de gesprekken zijn leuk en interessant, smaken naar meer en naar het boek zelf ook.
Ik vind dat lastig aan tv en kranten en radio. Er is altijd meer om je over te informeren, je weet zoveel niet, en wat heb je aan al die kennis. Zeker nu de vergeetachtigheid groter wordt.
We hadden het er laatst in het café over met wat dames van het koor, dat we steeds meer kwijtraken en dat het daardoor niet eenvoudig converseren is. Dat voortdurende uh uh. Als iemand je vraagt welke film je het laatst gezien hebt en/of welk boek gelezen... je kunt enzo vaak niet meer op komen. Nogal gênant. Ik ken diverse mensen die lijstjes in hun telefoon zetten. Die nemen ze dan vlak vóór een ontmoeting nog even door. We hadden het allemaal en het lachen erover was een grote opluchting. Het klaterde door het café.
Ik probeer mezelf niet meer te veroordelen en zeg tegenwoordig maar tegen mezelf dat ik erg van boeklezen en filmkijken geniet, alsook van concerten, en dat dat genieten op het moment maar genoeg moet zijn. Want vaak ben ik alles even snel weer kwijt. Dat heb ik niet met schilderijen, wandelingen, fietstochten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten