De drie dagen dat ik begin deze week te bed lag met Corona heb ik mij maar weer eens overgegeven aan een Netflix-serie: vier seizoenen ‘Virgin River’. Het is enorm Amerikaans maar het deed me erg denken aan (Noorse) familieromans met romantische fictie die ik in mijn puberjaren verslond en waardoor ik veel over de mens en haar/ zijn drama’s leerde kennen. En die drama’s zijn niet te zuinig. Geboorte, dood, liefde, verlangen, verraad, ziekte, vriendschap, oorlogstrauma’s, en dan ook nog mishandeling en drugs criminaliteit. Gender-issues spelen hier niet, de verhoudingen zijn eenvoudig man-vrouw. Een paar karakters zijn van kleur.
De hoofdpersoon zijn Mel (verpleegster) en Jack (restaurant-eigenaar). Mel - dertiger - komt in het fictieve stadje in California werken bij een oudere huisarts. Overigens zeggen ze dat het stadje in California ligt, maar de opnamen zijn gemaakt in British Columbia. De huisarts is een zeventiger. Zijn vrouw heeft Mel ingehuurd omdat de praktijk volgens haar voor haar man te zwaar werd. Jack (veertiger) is een echte man-man, stoer, hardwerkend. Er is meteen grote aantrekkingskracht maar er zijn veel problemen te overwinnen. Zij heeft eerst een baby en toen haar man verloren. Hij heeft veel traumatische ervaringen in Irak achter de rug. Hij heeft een knappe vriendin aan wie hij zich nooit echt wilde binden. En als hij het met haar heeft uitgemaakt blijkt ze zwanger van een tweeling. Jack werkt met diverse oude maten uit Irak. Met de een gaat het beter dan met de ander. Een raakt in het web van drugscriminelen. Beiden hebben ze een zus met liefdesproblemen en foute mannen. De oudere vrouwen in het dorp zijn betrokken maar praten teveel. Veel gaat over geheimen en privacy.
Mobiele telefoons spelen een grote rol. Aan een stuk door gaat wel ergens een mobiele telefoon. De mannen rijden allemaal in enorme pick-up trucks of four wheel drives.
Na vier seizoenen houdt het midden in een enorme cliffhanger op. Seizoen 5 is nog niet op komst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten