'Foel je hoe het feert?'

Vandaag is de dag van Tapijthuis René. Hij heeft gezegd dat hij tussen 13 en 13.30 uur komt, dus - u raadt het al - bel ik om ca 13.45 uur of er een probleem is en waar of hij blijft. Een Mien-Dobbelsteenachtige stem roept: 'Ik sèg altijd dat hij geen tijd moet afspreken. Hij moet gewoon seggen: "Tussen 13 en 17 uur!"'

Onderwijl heb ik alle tijd het gasfornuis te soppen tot de ontsteking het weer doet en de koelkast op te frissen. Die maakt toch een raar geluid als ik de stekker in het stopcontact steek. Is dit normaal? Dit is niet normaal. Voor ik ga reclameren bij mijn Turkse vrienden uit Osdorp eerst maar eens een kwartiertje aanzien. Of een uurtje. Op een gegeven moment is het geluid even weg als ik de temperatuur op even nul zet. Maar al gauw begint hij weer te steunen en te kreunen dat het een oordeel is. Toch duren de periodes dat hij geen lawaai maakt steeds ietsje langer, op een gegeven moment al wel vijf minuten. Er is progressie en er is hoop. Toch zet ik de koelkast maar weer uit als ik het pand verlaat.

René komt het tapijt leggen. Donkerrood in beide slaapkamers. Op rubberen ondertapijt. Prachtig is het. 'Warm', vindt René. 'Foel je hoe het feert?' Ik ben het sea-grass-laminaat aan het polishen, daar wordt het veel warmer van kleur van. 'Dat is helemaal fout!' zegt René. 'Dat moet je pas ná de verhuising doen! Straks loopt iedereen bij het verhuisen allemaal fuil in die polisj.'