Geradbraakt

De verbindingen met de wereld (adsl, kabel) zijn nog niet gelegd, dus het is afwachten of er een onbeveiligd netwerk is waar ik op mee kan liften. Onbeveiligde netwerken zijn uit. Vanmiddag registreerde mijn laptop er één, maar meeliften: ho maar. Ik heb al een smaakvol café gevonden , Badhuis Javaplein, met heerlijk eten en gratis wifi, maar die wifi is niet nodig, want vanavond werkt het onbeveiligde netwerk van de buren ineens wel.

Ik word voortdurend gebeld door lieve mensen die vragen hoe of het met mij is. Maar ik heb even geen tekst. Ben geradbraakt. Sorry hoor. Aan het eind van m'n latijn. Zit met enorme rugpijn tussen de dozen. De kwestie van de kasten moet nog geconcretiseerd worden. En dat kan niet in een dag dus het wordt weken tussen de dozen. Wat is er een verleden. Al die fotoboeken. Al die diadozen. Zal ik het allemaal weggooien? Zelf kijk ik er nooit maar. Wie heeft er in godsnaam wat aan? Eigenlijk wil ik alles wel weggooien. Had je dat dan niet vóór de verhuizing kunnen bedenken, zeggen ze.

Het oude huis moet nog schoongemaakt en er moeten gaten gedicht. Wat erg, wat erg, wat erg, zo'n vuil uitgewoond huis. Morgen wordt een dagje soppen. Vespa had een rare dag, in haar kooitje, maar inmiddels lijkt ze behoorlijk gewend.