Ik krijg dit deze roman De vette jaren van Chan Koochung in handen gedrukt van de vertegenwoordigster, die er nadrukkelijk bij zegt dat het práchtig is. Nu zeggen vertegenwoordigers dat wel meer, dat is hun specialisme, maar dit weekend heb ik het toch bij me gestoken, dus waarom niet gelezen?
Auteur Chan Koonchung werd geboren in Shanghai en groeide op in Hongkong. Na zijn studie aan de Universiteit van Hongkong, studeerde hij ook in Boston. Hij publiceerde meer dan tien boeken in Hongkong, Taiwan en het Chinese vasteland en wordt geprezen om zijn toegankelijke, eigentijdse schrijfstijl.
Het boek is adembenemend. Op de achterflap staat dat het een hedendaagse Chinese versie van romans als 'Animal Farm' of 'Brave New World' is. Als ik me over mijn weerstand tegen de cover heen gezet heb (die pakt een serieuze lezer toch niet op?) begrijp ik hem ook wel: het boek gaat over die verplichte Chinese blijmoedigheid. Wie herinnert het zich niet: toen de Olympische Spelen in Beijing waren moesten alle hostesses uitblinken in perfectie, blijheid en dienstbaarheid.
De vette jaren beschrijft een blije Chinese maatschappij, waar niets anders dan die 'blijheid' getolereerd wordt, waar kennis over het verleden weggefilterd is, waar kritische of ongelukkige geesten verdwijnen. Het vertelt het verhaal van een tamelijk succesvolle auteur in dat nieuwe, rijk China, wiens creativiteit te lijden heeft onder een gevoel van tevredenheid en geluk, dat onder de hele bevolking leeft. Tot hij op een paar mensen stuit dat daar helemaal geen last van heeft en met een groeiend gevoel van alarm onderzoeken ze waarom er een complete maand uit het collectieve geheugen van de bevolking is gewist.
Ze willen koste wat het kost uitvissen wat hier achter zit, achter deze opgelegde vrolijkheid en het collectieve geheugenverlies in China. Wanneer ze een hooggeplaatst persoon ontvoeren en hem dwingen alles te onthullen, zijn ze tot op het bot geschokt over wat ze te weten komen - niet alleen over hun leiders, maar ook over hun eigen mensen.Ben eerst beetje bang dat ik draad ga kwijtraken door de Chinese namen, maar dat is niet zo. Práchtig boek.
Moet steeds denken aan die delegaties Nederlandse uitgevers en schrijvers naar de Beijing Book Fair enige maanden geleden en die felle discussies achteraf of ze nou wel of niet hadden moeten gaan. Had het geholpen als ze dit gelezen hadden voor ze naar Beijing afgereisd waren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten