Heb enorme honger naar wat luchtige input van buitenaf. Een avondje film in het Springhavertheater te Utrecht, met 'Midnight in Paris', een heerlijk ouderwets onderhoudende Woody Allen, ware het dat niet Woody Allen zelf meer de hoofdrol speelt, maar ene Owen Wilson.
Het verhaal: een Amerikaanse familie reist naar Parijs voor zaken. een vader, moedr, dochter en aanstaande schoonzoon. Gil is een succesrijke scenarioschrijver, maar hij heeft een droom: hij werkt aan zijn eerste roman, en kampt met twijfels. Inez en haar ouders vinden het maar niets.
Als Gil op een nacht naar huis wandelt, komt een oldtimer voorbij met vreemdelingen die hem meetronen naar een feestje. Gil komt in de jaren twintig terecht is, de periode waar hij dol op is en die ook voorkomt in zijn roman. Hij ontmoet er beroemde schrijvers en artiesten, zoals Ernest Hemingway, Cole Porter, Pablo Picasso, Luis Bunuel, Man Ray, Gertrud Stein. Zij helpen hem met zijn roman en met zijn leven. Hij wordt er verliefd op een meisje dat de geliefde was van velen van hen. Zij op haar beurt droomt van de Belle Epoque als ideale tijd. En dan is er ook nog een detective die helemaal kwijtraakt in de tijd en bij de Zonnekoning opduikt. Het is allemaal erg geestig.
Gil ontdekt uiteindelijk dat zijn verlangen naar een 'gouden verleden' iets van alle tijden is. Mensen verkiezen een nostalgisch en geïdealiseerd verleden, eerder dan het rommelige heden of de onbekende toekomst. Parijs is heerlijk, de herkenning van al die jaren twintig-kunstenaars is heerlijk, de dialogen zijn heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten