Nog zo'n boek van de stapel: 'Bijna onzichtbaar. Almost invisible' van Mark Strand. Heel mooi. Prozagedichten. Tweetalig. Over de mist van het leven, zeg maar. Mooi toepasselijk. Vertaald door Wiljan van den Acker en Esther Jansma. Op de achterflap een foto van een oude man. Het zal wel aan mij liggen, maar ik ken Mark Strand niet. Ken jij Mark Strand, vraag ik aan Bobby. Nee, hij kent Mark Strand ook niet. Waarom zet zo'n uitgever niet wat informatie in/op zo'n boek? Denken ze dat dat afbreuk doet aan de Waarde? Dat het boek alleen maar naar mensen mag die zijn naam en faam kennen?
Mark Strand is een Amerikaans dichter die twaalf bundels op zijn naam heeft staan en daar de Wallace Stevens Award voor heeft gekregen. De ene vertaler is professor aan de RU te U en daarom vind je op de site van de Letterenfaculteit van de RUU informatie.
Een tip: het is een mooi cadeau voor zoekende zielen.
Begraaf je gezicht in je handen
Omdat we de rivier zijn overgestoken en de wind slechts een uitrol van kleumende kou biedt en we ons mak hebben aangepast en niet langer hopen op meer dan we kregen en ons niet meer afvragen hoe we hier zijn beland, laat het ons koud dat alles anders liep dan we verwachtten. Het is onmogelijk de mist waarin we leven te verdrijven, te weten dat we weer een dag hebben verdragen. De stille sneeuw van gedachten smelt al voor hij kan blijven liggen. Geen mens weet waar we zijn. De poorten naar nergens vermenigvuldigen zich en het heden is zo ver weg, zo ontzettend ver weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten