De bedankkaart voor alle medeleven rond Mutti 's verscheiden is eruit, meldt Nichtje bij een van haar zetten bij Wordfeud. Er is een stapeltje kaarten naar mijn huis gegaan, zodat ik de enveloppen zelf met mijn zwierige handschrift kan adresseren, in plaats van met een anonieme sticker. Alleen ben ik nu hier in plaats van thuis. Moeten de mensen nog maar even wachten.
Op de kaart staat nu mijn tekening van het beeldje bij het hospice in Wilnis. Geborgenheid, heette het. Ik heb toen voor de rouwkaarten wat in mijn mappen met tekenkngen zitten zoeken, ook tussen de mandala's die ik ook wel geschikt vond. Maar een der Geschwister zag in mandala's een symbolische betekenis die niet bij Mutti zou passen.
Mensen zien geloof ik soms dingen die er niet zijn. Of ik zie dingen niet die er wel zijn. Ik weet ook dat ik mandala's voor ik ze ging kleuren een beetje eng vond. Beetje hekserij. Nu zie ik ze vooral als middel om tot rust te geraken. Het gaat over kleuren en vormen en harmonie. Sfeer. Bij het Bist Du Bei Mir heb ik weer een bloemenmandala zitten kleuren. Nu met goud.
Ik stuurde regelmatig kleurenprintjes van tekeningen en de mandala's naar Mutti. Kijk Mutti! Ik mis dat wel. Ze zette ze op het dressoir. Ik weet haast zeker dat ze deze mooi had gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten