Nu ik er zo naar kijk, mijn rode slaapkamergordijnen zijn helemaal Venetië: je reinste glim en glitter. Ik zie er dan ook enorm naar uit om de lichtgroene woonkamergordijnen te halen, die vandaag klaar zouden zijn. Zeg maar gerust Léntegroene. Hoe zal het staan? Ik heb haast geen tijd, maar moet en zal naar de gordijnennaaier.
De verhaallijn 'gordijnen' is nog niet over. Het zou ook eens...
De verhaallijn 'gordijnen' is nog niet over. Het zou ook eens...
Kom ik bij het naaiatelier, zegt de bediende: 'Gordijnen? Gordijnen?' En in het Turks zegt hij (neem ik aan): 'Baas, weet u van gordijnen?' Nee, dat zie je zo, die heeft geen idee. 'Ze zijn toch niet kwijt?' vraag ik ongerust. Moet ik wéér naar de lapjesmarkt!?! 'Nee', haasten ze zich allebei mij gerust te stellen Dan gaan ze bellen. Wel vijf minuten. In het Turks. Snel. Luid. Indringend. Dan hangen ze op.
Mórgen zijn de gordijnen klaar, zeggen ze nu.
Mórgen zijn de gordijnen klaar, zeggen ze nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten