Een lange lange dag terug naar huis. Eerst de ochtend stukslaan op het Lido, met een kopje koffie op een terrasje en in een cadeauwinkel, waar ik uiteindelijk een mooi koninklijk Muranoglas-fotolijstje scoor voor de foto van Mutti, en dan ook nog maar twee Muranoglas-oorbellen voor mezelf. Als je geen tijd meer hebt om te twijfelen dan is de keuze snel gemaakt. Dit allemaal in het kader van de sweet memories.
Een Venetië-etsje is er niet meer van gekomen. Dit prentje hing in de slaapkamer van het appartement, dat zou ik nou ter herinnering wel mee hebben willen nemen. Het lijkt een beetje op de ets van de Rijn of de Lek, dat er bij mij al hangt.
Venetië, ik hoop er gauw weer terug te komen. Voor wie het nog niet wist: het is echt een tópbestemming. De mensen die klagen over de toeristenhorden in Venetië, die hebben daar ongetwijfeld zeer onder geleden, maar die zijn in een verkeerd seizoen geweest. In maart en april, en in september oktober is Venetie gewéldig, zegt ook onze huisbazin.
In het vliegtuig, op het vliegveld en uitgevloerd thuis op de bank geniet ik nog maar even na van de eindeloze roman Liefde in Venetië.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten