Lido

Voor wie denkt: hoe ligt dat nou met dat Lido? Velen hebben natuurlijk Venetië al tig keer bezocht, maar voor zowel Bobby als voor mij is het de allereerste keer. En omdat ik in overvolle toeristensteden vaak het gevoel krijg dat ik stik, hebben we een appartement in een villa op Lido als verblijfplaats en uitvalsbasis gekozen. 

Lido is dus een smal en langgerekt eiland aan de Adriatische Zee. Van hieruit gaan pontjes naar het eigenlijke Venetië, aan de overkant, maar vandaag doen we dat nog iet. Vandaag is het langzaam opstaan, verkennen. De zon schijnt.

Bobby haalt ontbijt in de Billa, de supermarkt.

Carla en haar man Davide, die alweer bijna terug moeten naar Bologna, kloppen aan om te melden dat ze ons graag de fietsen laten zien en uitleggen. Fietsen is denk ik wel fijn, want ter hoogte van hier is het strand stampend volgebouwd met badhokjes of huisjes, zes rijen dik, voor zover we dat gisteravond in het donker konden zien. IJmuiden en Zandvoort zijn er niets bij. Ongetwijfeld is er ver verderop vast wel ergens een stukje léég strand te vinden.

Nog klein zorgje: deze mensen zijn heel klein en is Bobby tamelijk lang. Hij heeft altijd hele hoge fietsen, hij kan niet op fietsen van kleine mensen.