En dan hebben we ook nog de verhaallijn van de gordijnen. Niet dat het van Wereldbelang is, maar het is toch een aardige couleur locale anno 2012. Nu ik weer te Utrecht ben ga weer naar de Lapjesmarkt. Voor méér rode taft voor de slaapkamer, en voor 16 m lichtgroene taft voor de woonkamer. Twee weken geleden beloofde de Hindoestaanse marktmevrouw dat ze de week erop de lichtgroene stof mee zou nemen dus ik hoop dat het nu niet weer thuis heeft gelaten omdat ik vorige week niet kwam opdagen...
Ze had vanochtend 10 meter bij zich gehad, vertelt ze, maar die heeft ze nét verkocht. Ik heb 16 meter nodig, zeg ik, als ik het tenminste goed uitreken, rekent u even mee? Zij vindt het wat veel, volgens haar kan het wel een baan minder, maar ik wil niet weer bij de Turkse gordijnenmaker aankomen en dat-ie dan zegt: Mevrouw, dat is véél te weinig.
Staat u nog op een andere dag op een andere markt? vraag ik. Nee, antwoordt ze, maar ze woont in Huizen. Als ik dat op prijs stel wil ze wel tegen 5 euro bezorgkosten de stof te Amsterdam afleveren. Ik noteer haar naam en telefoonnummer: P&S Bruidsmode. Bruidsmode? Er hangt wat van dat helrode kant met gouden glitter die je bij Indiase bruiloften associeert, maar verder zie ik niet veel bruidsstoffen, voor zover ik daar verstand van heb. Het is geen goeie business meer, bruidsstoffen, zegt ze, geen droog brood in te verdienen. Dus nu doet ze gordijnen erbij.
Terwijl ik naar huis loop bedenk ik dat ik wel meteen naar Huizen kan rijden, om die stof te halen, dan is deze verhaallijn ook maar weer achter de rug. Maar dat kan niet kan niet, zegt ze als ik haar bel, die stof ligt in een garage, daar kan ze niet zomaar bij. Ze belt me maandag wel. Een intrigerende wereld weer, die van de uitheemse stoffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten