Als je toch in de Gerard Doustraat bent kun je ook wel even de Albert Cuyp op. Daar raak ik verzeild in de kledingwinkel Foxy Brown van een vrolijke Surinaamse vrouw, zelf maat 48 en ze zit er niet mee en het staat haar goed.
Haar adviezen aan mij kloppen niet bij mijn smaak en zelfbeeld, veel van wat ze me aanreikt vind ik tuttig, maar er is hoop en we komen er uit. Ik moet wel weer denken aan een stuk dat ik ooit las over de Marokkaanse schrijfster Fatima Mernissi, dat die confectiekleding bijna misdadig zijn tegenover vrouwen, die een heel negatief gevoel over zichzelf krijgen omdat ze daar niet in passen. In Marokko was/is zij gewend dat je je kleren laat maken. Op maat. Dan heb je dat niet.
Ik moet wat overwinnen on naar binnen te gaan, want wat er buiten hangt dat is het niet, en toch... Een half uur later sta ik met een tas vol kleren weer buiten. Maar liefst twéé mogelijke outfits voor de bruiloft: een lange tuniekbloeze zwart met knalgele margrietachtige bloemen. En een witte tuniekjurk met wat zwarte bloemenprints en een zwarte driekwart legging. Het staat allebei geweldig goed. Wat zijn goeie kleren dat goed voor het zelfgevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten