'Typisch klassiek gedrag van chirurgen', vindt Bobby. 'Die zien geen persoon, die zien een breuk'. De dokter in het Diac is binnen twee minuten met mij klaar. Hij draait snel wat met mijn hand en pols, zegt dat die beter draaien en bewegen dan hij verwacht had, dat dat knakken/tikken bindweefsel is, dat het niet drie weken maar eerder drie maanden duurt voor het allemaal weer normaal functioneert, en dat het nu misschien tijd is voor een hand-en-pols therapeut. Weg is hij, op zoek naar het doorverwijs-formulier.
Twee minuten. Daar fiets je dan een half uur naar toe en een half uur terug. En dan hebben we het nog niet over die twee maal tevergeefs drie kwartier telefonisch bij de huisarts in de wacht.
Ik krijg een foldertje mee van een hand-en-pols-therapeut tegenover het Diac. 'Zijn er misschien nog meer hand-en-pols-therapeuten in Utrecht? Bijvoorbeeld in Zuilen?' vraag ik. 'Huh?' zegt de arts. Zuilen? Zover reikt zijn topo niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten