Het eigen kropje

Na het werk even langs bij de cursus-moestuin. Ik geloof dat ik nu moet leren oogsten. En eten. Vooral de kropjes sla trekken de aandacht. Zo mooi! De schoonheid van sla ervaar je toch eerder in de eigen tuin dan in de supermarkt. Deze sla is dan wel geen krop geworden, maar zij lijkt me nu wel consumptie-waardig. Eigenlijk weet ik niet hoe je sla oogst. En of die dan weer doorgroeit. Ik pluk de blaadjes er maar af. We zien wel.

Zulke sla eet ik nooit, we eten  doorgaans ijsbergsla en rucola. Of veldsla, of eikenblad sla. Nooit deze zachte sla. Slappe sla. Die maakte Mutti vroeger klaar metkant-en-klare slasaus uit een fles. Voor Vati maakte ze een apart bakje met daar een fijngenipperd uitje door. 

Ik pluk ook een radijsje, dat erg mooi en lekker is. Maar ik heb helemaal niet zo'n zin in een bosje radijs. Op oogsten en eten moet ik me duidelijk nog even instellen.

Zaaien vind ik gedoe. Zwager3, onze boer uit Mecklenburg Vorpomern, die op hun enorme land ook een stukje moestuiniert, zegt dat ik niet alles hoef te zaaien. Hij koopt gewoon plantjes. Daar moet ik nog mijn stijl in ontwikkelen. Bij het kantoor van deze cursustuin zijn kleine plantjes te koop: vijf voor 1 euro. Ze verkopen er sla, peterselie en nog wat. Maar als ik al sla koop, dan wil ik ándere sla dan deze slappe. En ik wil geen krulpeterselie maar plátte peterselie. En dille. En venkel. Koriander. Dus rijd ik naar het tuincentrum in Maarsseveen - mijn lievelingstuincentrum. Daar koop ik kleine plantjes mosterdsla, dille en venkel. En zakjes bloemzaad. Erg leuk, maar wel een beetje duur al met al. Pas later bedenk ik dat ik nog een cadaeubon van de Intratuin heb, Maar dan moet ik wel naar Leidse Rijn. Ik moet het allemaal nog leren.

Bobby kookt vandaag. Of ik het goed vind dat hij zijn moeders' champignonragout maakt. En daarnaast dan onze eigen slappe sla. Met een eitje en tomaat.