‘Hoe is het nu met je hand?!? Gaat het alweer beter?’ Het is best moeilijk om die vraag kort te beantwoorden. Er verandert niet zoveel. Zeker niet spectaculair, maar af en toe is er een nieuwe kleine verovering. Zo sneed ik een ui met rechts. En kan ik de was weer aan knijpers hangen. Met rechts. En kan ik weer met rechts boter op mijn boterham smeren. Het zegt u waarschijnlijk weinig, maar voor mij zijn het heuglijke wapenfeiten.
Vandaag haal ik de e-bike uit de schuur, want ik wil zo graag weer fietsen maar het gaat niet vanwege de belasting van de pols. Bovendien is het zwaar tillen, die fiets de drempel over met rechts (auau!), maar het lukten ik weet de banden op te pompen (auau!), maar nee, fietsen durf ik nog niet. Ik moet denk ik een nieuwe spalk, een met een knikje, misschien durf ik dan - over een week ofzo - een eindje te fietsen. En misschien kan ik hydraulische handremmen op de mountainbike. De remmen van de e-bikt zijn hydraulisch. Heel fijn. De mountainbike is lichter en laag, daarbij kan ik met de voeten aan de grond, maar die huidige handremmen zijn te straf.
Vandaag bij de fysio behandelt het wrede meisje me. Ze doet me weer ongelofelijk zeer. Veel erger dan Morris en Esmee, zeg ik. Zelf denkt ze dat Morris hardhandiger is dan zij. O nee, zeg ik, Morris is zachtaardig, jij bent de ergste! Dat tempert haar aanpak een beetje.
Ze vindt het ook tijd voor een nieuwe spalk met een knikje. Die zal ze volgende week maken, belooft ze. En dan gaan we naar de oefenruimte zodat ik zelf buiten de behandeling om ook nog wat kan oefenen. Auau. Het vraagt allemaal veel van je wilskracht en doorzettingsvermogen, want het liefst loop je ervoor weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten