Gelezen: Rinkeldekink van Martine Bijl. Ik had het eind mei gereserveerd bij de bibliotheek, toen ze net overleden was. Er waren 18 wachtenden voor mij, of 58, daar wil ik van af zijn. Heel veel in elk geval. Deze week kwam het binnen.
Ik was uit eten met K. En onder meer hadden we het over ziek-zijn en (langzaam) beter worden, versus ziek-zijn en níet meer beter worden. Hoe je wereld verandert. Er zijn de laatste tijd veel artikelen over hyperactieve ondernemende ouderen, wier leven bestaat uit leuke dingen doen, geweldige vriendschappen, en wat al niet. Maar ja, dat is niet iedereen gegeven.
Wat me treft in het boek van Martine Bijl (behalve álles) is dat ze zoveel niet meer begrijpt, met haar verstand er niet bij kan, niet bij boeken, gesprekken, tv-programma’s, en ander zinvol tijdverdrijf. Dat ze op het laatst alleen nog maar SBS6 aankan.
Nog erger dan haar beschrijving van de beroerte is haar beschrijving van haar depressie waarvoor ze in een ‘streekziekenhuis’ opgenomen wordt. Hartverscheurend prachtig. Goed komt het niet meer met haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten