Te Pernis

Uitzicht op Nieuwe Waterweg
en Shell Pernis, avond.

Vandaag nemen we op begraafplaats Zorgvlied te Amsterdam afscheid van T. Katja die 102 is geworden. Ik zou hier zo Hani501’s prachtige afscheidsrede willen citeren, maar dat gaat natuurlijk niet.

Na de bijeenkomst raak ik in gesprek met een jongeman, de verkering van een achternichtje -  van T. Katja en/of van Hani501, daar wil ik van af zijn. Omdat ze in Rotterdam een voor starters betaalbaar huis zochten, vertelt hij, kwamen ze uit op een opknappertje in Pernis, dat hij nu dus opknapt. Al drie jaar. Pernis is op zich een mooi oud dorpje/stadje dat echter in de vorige eeuw is opgeslokt door Rotterdam en nu helemaal geïsoleerd door de containerhavens en de petrochemische industrie. Pernis aan de Nieuwe Waterweg, tegenover Schiedam. Er zijn voor de bewoners een metro en een fietstunnel on aan de overkant te komen.

Wat een toeval. Want nu lig ik in een hotelbed in hotel Delta aan de Nieuwe Waterweg in Vlaardingen, met uitzicht op de duizenden lichtjes van Shell Pernis. Het dorp Pernis zie ik trouwens niet. Onder ons raam veel scheepvaart naar en van Rotterdam. Het is een bijzondere sensatie: afschuwelijk maar ook fantastisch.

Idem, ochtend.

We zijn hier omdat - in het kader van het niet aflatend afscheid der dingen - net vandaag het huis Schoonmama uitgeruimd wordt. En Bobby’s zus had bedacht dat we hier gingen eten met Neef Rick en slapen.