Ineens is het Schluss met de fysiotherapie. 'Heb je de slingers uitgehangen?' vraagt het wrede meisje. 'Huh?' 'Vandaag is de eíndevaluatie!' Dat was me even ontgaan, al had ik wel gezien dat er na vandaag geen nieuwe afspraken meer ingepland staan. Maar zelf dacht ik dat alles nog open lag.Het wrede meisje meet nog een keer alles op, voor de allerlaatste keer en zet alle getallen in het systeem, en dat is het dan. Nee, helemaal goed komt het niet meer, maar alles doet het wel weer zo'n beetje, alleen wat minder dan voor de polsbreuk.
Zeven maanden ben ik hier over de vloer geweest. Eerst maandenlang drie keer per week, toen een tijdje twee keer, en de laatste maand nog maar één keer. Er zit niet heel veel progressie meer in, it is what it is. Veel pijn heb ik niet meer aan mijn pols, hij is nog wel steeds stijf en niet meer zo mobiel / beweeglijk, en ik voel hem altijd, maar echt pijn is het niet en ik kan bijna alles weer doen. Ik ga ze wel missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten