Vrienden

Ik vind het wel een mooi gegeven: twee schilders die vrienden en rivalen waren. George Breitner (1857-1923, links) en Isaac Israels (1865-1934, rechts). Ze zaten tegelijk op de kunstacademies in Den Haag en verhuisden later naar Amsterdam waar ze enige jaren in hetzelfde huis een atelier hadden. Isaac Israels had van huis uit alles mee, als begaafde zoon van de befaamde Jozef Israëls. Breitner was van eenvoudiger komaf en toonde niet voldoende precisie voor de academie en verliet die voortijdig. Ze waren allebei erg ambitieus en jaloers op elkaars kwaliteiten. 

In het Kunstmuseum in Den Haag is nu een tentoonstelling over de twee vrienden. Er zijn veel schilderijen met vergelijkbare thematiek. Eerst militaire schilderijen, taferelen met dienstmeisjes (want dure modellen of deftige dames konden ze zich niet permitteren), stadsgezichten. De schilderijen van Breitner waren wilder, expressiever. Israels probeerde dat ook, maar had eerst die zeggingskracht niet. 

Breitner heeft soms tijden van afwezigheid omdat hij dan geholpen wordt aan venerische ziekten.

Uiteindelijk waren ze allebei beroemd en gewild en gingen ze hun eigen weg en herstelde de vriendschap zich weer. Breitner maakte havengezichten aan de randen van Amsterdam, Israels emigreerde naar het zonnige Frankrijk.  

Vorige week was de perspreview waar ik voor uitgenodigd was, maar toen moest net de bolide naar de garage en sprak ik met de persdame af dat ik de persmap later zou krijgen. De catalogus zit helaas niet in het tasje. Ik dring aan, want ik wil meer lezen dan de teksten in de zalen, en omdat ik een recensie over de tentoonstelling schrijf vind ik dat ik die best verdien. De aanhouder wint: ik krijg hem uiteindelijk ook.