Het regent. Maar een klein beetje, maar toch. Dé aanleiding voor een dagje Drachten. Er is een ‘Museum Dr88888’, er is Karmelklooster Drachten, er is Boekhandel Van der Velde en er is een Chinees. Trekpleisters genoeg.
In ‘Museum Dr8888’ bekijk ik de expositie rond Sjoerd Huizinga, een expressionist behorende tot de Friese schildersgroep Yn’e line, vergelijkbaar met de Groningse kunstenaarsgroep ‘De Ploeg’, en daarvan was Sjoerd Huizinga (1898-1972) de minst bekende en de meest experimentele. Ze zijn net open bij dit museum waar vooral vrijwilligers werken en die zijn nog een beetje zenuwachtig over alle coronaregels en -pijlen. Er zijn maar drie bezoekers deze eerste ochtend, inclusief mij, dus al te druk hoeven ze zich nou ook weer niet te maken.
Ook Drachten heeft een nieuw winkelhart. En het ooit voortvarend gedempte kanaal is deels weer opengeschept, net als de Catharijnesingel in Utrecht, maar het mag nog niet helpen. Ook hier weinig publiek. Oef wat treurig. Maar Boekhandel Van der Velde is even geweldig als altijd. Ik kom er met een aardig stapeltje weer uit.
Dan gaan we naar het Karmelklooster Drachten alwaar een mooie toepasselijke tentoonstelling zou hangen getiteld ‘Huidhonger’ maar die is in de Coronatijd dichtgegaan en afgesloten. Wel kun je het hele klooster bezoeken en bezichtigen. Er hangt een heel verhaal aan vast. Het is in 1993 gesloten en overgenomen door een domineesechtpaar, die het met vrijwilligers runnen. Er zijn tentoonstellingen, concerten, retraites, congressen, bruiloften, begrafenissen. Er hangen allemaal expressieve schilderijen van de voormalige zusters, nonnen, wat je niet vaak ziet. Er woonde tot 1993 een non die iconen schilderde, ik heb zelfs een boek over haar gekocht in een van de kloosterboekhandels die Ik ooit bezocht.
Drachten is verder echt niks aan. En daarom besluiten we de dag maar bij de ‘gezelligste’ Chinees van Drachten, waar we de enige gasten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten