Met Leen eindelijk weer eens afgesproken en wel in Vreeland. We willen allebei niet in de trein dus we gaan op de fiets. Amsterdam-Zuilen is 46 km. Eerst hadden we Nigtevecht bedacht, dat was voor elk exact 23 km, maar het terras aan de Vecht aldaar was bezet voor een privé party. Nu gaan we naar het terras van het pannenkoekenrestaurant Noord-Brabant, in Vreeland. Voor mij maar 20 km.
Ik ben wel drie kwartier te vroeg en raak op een bankje bij de brug aan de praat met een fietseres uit Abcoude met een sluwe Trek-fitness-fiets en dito helm, die ik eerst voor mij moet winnen met mijn praatjes over mijn Trek-mountainbike, terwijl ik nu net even op een e-bike rijd, maar het lukt, en als dan Leen komt aanfietsen op een échte dure racefiets in lycra fietsoutfit dan is het meisje helemaal om. Meisje? Volgens Leen liep ze tegen de vijftig. Ik heb geloof ik geen idee meer van leeftijden.
Hoe gewoon alles weer is. Heerlijk. Nou ja, die anderhalve meter. En niet huggen. Je bent geneigd om alle ellende van de afgelopen maanden een beetje te vergeten. Voor mij is er eigenlijk niet zoveel anders: wandelen fietsen buiten ontmoeten met inachtneming van anderhalve meter, maar wel is anders dat de anderen (les autres) minder angstig zijn.
De Duitse koorvriendinnen appen dat ze aan de Maarsseveense plassen liggen en badderen en of ik ook kom. Dat kan niet, zeg ik, want ik fiets. Maar kom straks bij mij in de tuin wat drinken en eten. En dat doen ze. Ze gaan nooit meer weg. Wat een feestdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten