Ook al hebben we maar heel weinig gegymd afgelopen seizoen, we doen toch afscheidsavond. De juf heeft als locatie het Werkspoorcafé uitgezocht. Op het terras. Maar het regent de hele dag, dus mogen we binnen, op de vide. De bedienende jongeren in het café hebben nog nooit zoveel vijftig-zestig-zeventig-plus dames bij elkaar gezien. Waar kennen jullie elkaar van? vragen ze. Van de sport! zeg ik. Dat is wel het laatste antwoord dat ze kon verzinnen. Omdat we met zovelen zijn mogen kiezen uit slechts drie recepten: kippendijsaté, runderburger en zeebaars. De laatste is de duurste, maar ik wil mezelf toch een beetje verwennen. Vier dames met mij kiezen de zeebaars.
Wat krijgen we? Een bord met een stukje vis van misschien 80 gram vis, drijvend in een kaassaus en dan nog twee halve wortels. En patat. That's it. We zijn verpletterd en verontwaardigd. 'Ik ben het met u eens, maar ik kan er ook niets aan doen', piept het enorm aardige bedienende meisje. Ik dring aan op prijsverlaging, en uiteindelijk doen ze 30% van de prijs af. Dat is tenminste iets. Maar van al onze sporters zal niemand ooit meer daar gaan eten.
Verder is het erg leuk om de verhalen uit de jeugd van dames te horen. Een mevrouw is opgegroeid daar, haar vader wérkte bij het Werkspoor, ín deze Werkspoorkathedraal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten