Leermomentjes

Wat ik allemaal geleerd heb van die drie dagen op de fiets. Ontzettend veel indrukken.

De route had ik gemaakt via de knooppuntenroute. Ik had de app en website van Route.nl, hun app en de Fietsatlas van Falk. Dan heb je heel Nederland bij je. Theoretisch is het ideaal. Je hebt een blaadje met al je nummers op je stuur dus je hoeft niet steeds af te stappen: waar zijn we en waar gaat we nu naar toe? Maar. Er klopte regelmatig iets niet. Of ik kon aan de ene kant van een wat grotere plaats de knooppuntbordjes in de bebouwde kom niet vinden en dan ben je nergens. Soms misten nummers, soms waren ze anders. Je moest onderweg steeds op bij de kaarten stoppen om te checken of je goed zat en of de komende nummers klopten. Achter in het colofon van de Fietsatlas staat een verraderlijke  reclaimer dat ze niet verantwoordelijk zijn voor de juistheid van de data.

Zowel Colette als Mirjam reageerden verbaasd: 'Ben je dáár langs gefietst? Er is een véél mooiere route. Je had mij even moeten vragen!' In gesprek met de filosofische ecoloog waar ik logeerde die ook veel fietst (ze waren niet voor niets Vrienden-Op-De-Fiets) moest ik hem geloof ik gelijk geven toen hij zei dat hij toch het liefst fietst met een fietskaart op het stuur met een fietskaart waarop in groen de mooiste routes zijn aangegeven. Dat heeft weliswaar als nadeel dat je een hele stapel kaarten mee moet die de je de hele tijd om moet vouwen, maar je hebt wél de mooiste routes.

Wat ik ook geleerd heb is dat ik het behoorlijk leuk vind om alleen op reis te zijn. Niet elk moment van de dag, maar best veel. Ik kan de dingen doen zoals ik het zelf wil zonder  argumenten en overleg. En dat ik zo op wilskracht draai. Dat wist ik wel, maar ik beleefde het weer eens. Ik neem mij voor 80 km te fietsen en dat doe ik dan ook. Het kost mij zo'n zes uur, inclusief pauzes. Dus als je om half tien vertrekt ben je er tegen vieren. Dat vind ik fijn om te weten, dat biedt allerlei mogelijkheden tot zijpaden. Nu stopte ik  niet onderweg om te gaan sightsee-en. Wel nam ik pauzes, maar liefst om mij heen starend op een bankje. En een keer een kop lekkere zoute soep. Of een uitsmijter.

Ik heb geleerd dat mijn accu niet doet wat ik ervan verwacht. Misschien is-ie een beetje stuk. De terugweg heb ik de accu twee keer een uur moeten opladen (te Wijk bij Duurstede en nog een keer te Bunnik) maar er gebeurde bijna niets. En dan kon ik weer 16 km. De serveerster te Bunnik zei dat ze ook de [Bosch 400] had en dat die in een uur tijd zeker voor de helft oplaadde. Ik laad mijn accu altijd 's avonds en 's nachts op en dan is-ie 's morgens vol. Maar zo kun je geen lange tochten maken, zeker niet met wind tegen.

Ik vind het ontzettend leuk om onderweg te zijn en knap er enorm van op. Maar zo ver fietsen én een bezoek bij kennissen / vriendinnen is ook wel een beetje veel van het goede. Dus als ik uit logeren ga dan kan ik beter iets minder dan 80 km fietsen. 

Mijn interesse voor zaken wordt meestal pas gewekt op een moment als ik er al ben, zoals nu in Heilig Land Stichting. Vooraf dacht ik helemaal niet laat ik een bezoek aan Museum Orientalis en Afrika Museum inplannen, maar ik wil er zo wel weer naar toe. Dat leuke tuinhuisje van de Vrienden werkt daar zeker aan mee. Je hoort ook míndere ervaringen met Vrienden op de Fiets. Maar vooralsnog ga ik uit van het goede.