Terwijl ik het gevoel heb dat het een beetje over is met het corona-gevaar, voorlopig althans, in Europa, hebben anderen dat helemaal niet. Die blijven juist thuis omdat de rest van de mensheid zich in hun ogen onverantwoord gedraagt, met name in de supermarkt. De scholen zijn dan wel weer open, en de horeca, en de treinen, en de musea, en de campings, maar op veel werk is terug-naar-kantoor nog lang niet aan de orde.
Peeq doet al maanden thuiswerken en vindt dat heel zwaar. Niet even snel overleggen bij de collega’s aan het bureau, maar de hele dag mailen, Zoomen en appen. Te weinig pauze nemen. Heel vermoeiend.
We zijn het erover eens dat het helemaal niet weg is gezien de ongelofelijk vele corona-besmettingen en -doden in Brazilië, Amerika, om maar wat te noemen. Ik las net een stuk in HP/De Tijd waar drie correspondenten Marion van Rooijen, Pieter Waterdrinker en Ilja Leonard Pfeiffer in respectievelijk Brazilië, Rusland en Italië vertellen hoe het leven daar is.
Maar hier is hier, en hier is het vrij rustig op corona-gebied. We filosoferen over wat het verschil maakt tussen hoe de een en de ander de huidige situatie ervaart. Het heeft onder andere met ieders persoonlijke (ziekte)geschiedenis te maken. Peeq bijvoorbeeld heeft als tweejarige longontsteking gehad en heeft daar toen weken mee in het ziekenhuis gelegen. Moeders mocht niet in de kamer want kleine Peeq klampte zich dan helemaal aan haar moeder vast en wilde haar niet meer loslaten. Ze herinnert het zich niet meer echt maar toch denkt ze dat het haar voorzichtigheid nu bepaalt. Terwijl ze verder geen zwak poppetje is is ze er toch diep van overtuigd dat ze extra vatbaar is.
Maar bij haar een salade eten en als vanouds een wandeling maken door het Noorderpark met zijn prachtige avondluchten, dat mag gelukkig wel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten