Met Ella naar de film: The North, een Nederlandse wandelfilm. Twee jongens, dertigers, jonge mannen dus, maken in 30 dagen een wandeling van 600 km door de Schotse hooglanden. Ooit waren ze beste vrienden, maar nu hebben ze elkaar al lang niet gezien. Chris (een rossige Nederlander) heeft in het dagelijks leven inmiddels een veeleisende baan in de IT, hij wordt ook tijdens de wandeling regelmatig door collega's gebeld die er niet uit komen, en aandringen dat hij terugkomt. Hij zegt zichzelf klaar te vinden voor een koophuis en kinderen met zijn Sara. Lluis (een Spanjaard) is qua carrière meer een dolende ziel. Samen wandelen ze dat ruige landschap en slapen ze in een piepklein tentje. De weersomstandigheden maken het extra zwaar: zoals de muggen, en de regens. Chris zit steeds op zijn telefoon, zolang hij bereik heeft. Lluis wil op een papieren kaart lopen. Als Lluis pijn aan zijn knie krijgt en een paar dagen pauze wil houden wil Chris doorlopen. Hij zegt: 'Voeg over drie dagen maar weer in, ga een eindje met de bus.'
Van tevoren was ik wat gereserveerd, want wat moest ik met een film over twee ongetwijfeld getormenteerde mannen. En dat is dan misschien wel zo, het is hee boeiend. Lange film, meer dan twee uur. Fantastische landschappen. Ze krijgen spanningen en onenigheden, maar ze praten daar nauwelijks over. Er wordt veel bij de kijker gelaten om in te vullen.
Op een gegeven moment loopt Chris een eindje op met ene Jack die zegt dat hij sinds zijn pensioen het kustpad loopt. Iedereen vraagt hem waarom hij dat doet. Nu is hij heel gelukkig. 'Ik heb 55 jaar gewerkt en niemand vroeg waarom.' Zijn liefhebbende vrouw wacht hem om de drie dagen ergens op met een kampeerbusje. Die vrouw met dat busje, dat is zijn mooiste uitzicht.
De filmmakers kregen geen subsidie, maar nu heeft-ie overal lovende recensies, in het bijzonder in The Guardian, dus ineens is deze film een hit. De voorstelling van 13.30u zat boordevol oudere wandelaars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten