Zaterdagochtend. Op naar de volkstuin. Bobby gaat het slot van het schuurtje vertimmeren zodat de deur weer op slot kan. Dat is een prettig idee als je er je gereedschap in zet. Ik haal vast een reservesleutel bij de sleutelboer.
En dan het tuinhekje. De ene paal van het aftandse houten hekje van de tuin is pleite, dus het hekje staat steeds open. Dat vind ik een dom gezicht. Als je een hekje hebt, dan moet dat dicht. Of geen hekje. Eerder eerder deze week waren wij al naar de Praxis voor een nieuwe paal en een stalen paalhouder-met-punt.
De tuin is trouwens een erg goeie hersenoefening voor mij. Al die woorden die ik niet ken en/of niet kan onthouden. ‘Vraag je bij de tuinschuur om een grondboor, en om een sleg?’
Een grondboor is inderdaad op zaterdagochtend bij de vereniging te leen, maar de sleg hier is te droog, die zou je op zo’n paal kapotslaan. Daarvoor in de plaats kunnen we beter de palenstamper gebruiken, aldus de technische man van het bestuur.
En zo proberen we dus in die vette veengrond te boren met die grondboor. En dat gaat niet. Zit er een steen in de weg? Nee, er zit een verrotte maar toch wel keiharde rest van de houten paal, die er ooit wel zat. Zo ben je al gauw uren in de weer met een heel klein klusje.
De steel van de spade breekt af. Grr. De onze had een diameter van 3 cm, dat zal wel standaard zijn denk je dan, maar dat is niet zo. Het was een kleine spade met dunne steel. Die kunnen geen zware klei aan. Volgende week maar naar de Welkoop, die heeft vast veel keus in spadestelen.
Terwijl Bobby zich beschäftigt met de sloten begin ik met het snoeien van een aantal treurig uitgebloeide planten. Onder andere van de vlinderstruik en de verbena, die ik tenminste herken. De appelboom, zie ik, moet ook gesnoeid, maar daar moet ik me eerst in verdiepen.
We ontmoeten wat buren. Mijn directe buren (die met de oranje vlaggetjes en diverse bouwwerkjes) zijn een Surinaamse echtpaar. Nu bouwen ze aan een kas. Zij is van de Surinaamse groenten, vertelt ze. Verderop zit een Chinese vrouw, die veel oosterse groenten verbouwt. Als ik met een kar met takken langsloop vraagt ze verbaasd waar ik met dat tuinafval naar toe ga? Dat wil ik naar de composthoop brengen, als het kan, verklaar ik. Dat kan niet, zegt ze. Daar zijn speciale zaterdagen voor. Een dag voor hakselen en een dag voor composteren. Andere jaren waren er informatie-bijeenkomsten voor nieuwe tuinierders, maar door Corona is dat er niet. Dus ik weet niets.
Maar we vinden het allebei heel fijn om een beetje buiten te klooien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten