Op naar museum Voorlinden in Wassenaar. Wat heb ik daar in de museumloze maanden erg naar uitgekeken. Er hangt een nieuwe tentoonstelling getiteld ‘Art is the antidote’, kunst is het tegengif. Tegen ‘lockdowns, verharding en verdeeldheid’.
In zeven zalen hangen dingen uit de eigen collectie. De meeste heb ik nog nooit gezien. Het zijn allemaal werken die verbazing, verwondering, nieuwsgierigheid en vaak ook vrolijkheid oproepen. Het is niet wat het is. Of: hoe werkt dat? Waar is het van gemaakt? Zwarte plakken ‘olie’ die van porselein blijken te zijn. Twee bronzen ouderwetse herenfietsen met melkbussen aan het stuur: hoe in India de melk gedistribueerd wordt. Twee schommelstoelen in elkaar verweven. Komt uit Cuba. Een video-installaties van een soort paringsdans van twee ME-waterkanonnen in de Rotterdamse haven. Een half draaikrukje uit een boom gehakt. Een lichtgeel schilderij met alleen de woorden ‘Ha Ha Ha Ha Ha’ erop. Iedereen begint te lachen. Een knalgroen licht sculptuur aan de wand met en Français de tekst ‘Vergeet de oorlog, denk aan je tuin’. Het klinkt misschien een beetje plat zoals ik het navertel. Ik zou ik natuurlijk de namen van de kunstenaars kunnen noemen, maar dat gaat niet uit het hoofd, daar moet ik nog even op studeren. De beelden staan al wel in mijn telefoon en in mijn geheugen gegrift, de kennis moet er nog aan toegevoegd.
In zeven zalen hangen dingen uit de eigen collectie. De meeste heb ik nog nooit gezien. Het zijn allemaal werken die verbazing, verwondering, nieuwsgierigheid en vaak ook vrolijkheid oproepen. Het is niet wat het is. Of: hoe werkt dat? Waar is het van gemaakt? Zwarte plakken ‘olie’ die van porselein blijken te zijn. Twee bronzen ouderwetse herenfietsen met melkbussen aan het stuur: hoe in India de melk gedistribueerd wordt. Twee schommelstoelen in elkaar verweven. Komt uit Cuba. Een video-installaties van een soort paringsdans van twee ME-waterkanonnen in de Rotterdamse haven. Een half draaikrukje uit een boom gehakt. Een lichtgeel schilderij met alleen de woorden ‘Ha Ha Ha Ha Ha’ erop. Iedereen begint te lachen. Een knalgroen licht sculptuur aan de wand met en Français de tekst ‘Vergeet de oorlog, denk aan je tuin’. Het klinkt misschien een beetje plat zoals ik het navertel. Ik zou ik natuurlijk de namen van de kunstenaars kunnen noemen, maar dat gaat niet uit het hoofd, daar moet ik nog even op studeren. De beelden staan al wel in mijn telefoon en in mijn geheugen gegrift, de kennis moet er nog aan toegevoegd.
Het is best druk in het museum. Niet zo druk als vóór Corona. Ik herinner me dat ik eens naar een tentoonstelling over Rothko ging, in het Kunstmuseum in Den Haag, die over verstilling en spirituele ervaringen ging, maar waar het drie rijen dik stond voor elk schilderij. Zo is het hier nu niet. De meeste bezoekers komen voor Picasso en Giacometti, maar ik vind de onbekende verbazende kunstenaars boeiender.
Ik vind Voorlinden een geweldig museum. De ligging, het gebouw, het park. Fantastisch. Zelfs bij januari-druilweer. Het is wel heel erg een dagbesteding voor de welgestelden. Voorlinden doet dus niet aan de Museumjaarkaart. Een toegangskaartje kost €24,50. Vorig jaar was dat €18. Omdat ik stukken schrijf kan ik een perskaart aanvragen. Het is wel een uitje dat je over de hele dag kunt uitsmeren, met het mooie park en het mooie café-restaurant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten