Line komt eten, ze komt met haar enorme herdershond in een karretje achter de fiets, veel later dan aangekondigd. Ze was op een luidruchtige demonstratie gestuit, overal in de binnenstad, 'Rave voor de Rafelranden' heet het. Ik was ook in de stad vanmiddag, maar niets van gemerkt en nooit van gehoord.
Jongeren, kunstenaars, artiesten, ze willen een plek om te creëren en te zijn. Heel begrijpelijk, alles wordt dichtgeplempt met hoge nieuwbouw en flinterstukjes park. Ik vrees dat dat de tijdgeest niet zo is dat er een plekje voor ze wordt vrijgemaakt.
Het is ook al de week van de studentenprotesten tegen wat Israël doet in Gaza.
Wat wonen wij hier toch buiten alle onrust. De hele avond gaat het over de tijdgeest, de spanningen, de oorlogen, terwijl wij zelf behaaglijk zitten te eten in de tuin.
Line is al jaren met pensioen. In haar vak (dominee) kon dat toen eerder dan de 67 jaar van nu. Zij is echt een tevreden en intens genietend mens. Daar ben ik wel eens jaloers op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten