Geen idee of u het zich nog herinnert, maar ik heb nóg een tuinproject: de moestuinbakken bij ons in de straat. Veertien. Het oogt ontzettend leuk en gezellig, als ze tenminste een beetje bijgehouden worden. Maar vorige (na)zomer werden er allemaal groenten uit de bakken gestolen en was er bij de medetuinierders overheersend sprake van afgenomen motivatie. Heel begrijpelijk, maar wel jammer van het straatbeeld.
Gedurende vijf jaar was ik mede-aanjager van dit project, tot mijn maat in de straat wegverhuisde. Toen moest ik het ineens allemaal alleen doen. Mijn oproepen in de straatapp leidden tot weinig hulp. Iedereen heeft natuurlijk zijn / haar redenen om tijd in die bakken te steken. Er wonen hier nogal wat jonge gezinnen, en die dromen dan leuk leerzaam voor de kinderen een moestuinbak, maar je moet wel de tijd vinden om er af en toe iets aan te doen. Anders verwildert het waar je bij staat. Ondertussen werd ik steeds gefrustreerder en bozer. Uiteindelijk besloot ik het allemaal los te laten en de boel de boel te laten.
En dat is het nu: een janboel. Vandaag besluit ik de regie terug te nemen en ga ik wat van het onkruid tussen de bakken wegmaaien met de grastrimmer. Niet meer boos en zonder verwachting over enige hulp van straatgenoten, zeg ik tegen mijzelf. Gewoon omdat ik het leuk vind. Ik fotografeer die bakken vol onkruid en stel in de app voor dat ik ze leeg maak en dan weer vul met aardappelen ofzo. Eén bak trek ik alvast leeg en ik haal gauw nog wat laatste pootaardappelen in Groenekan. Tenslotte zet ik naamkaartjes in de bakken. Hopelijk weerhoudt het de dieven. En zo niet dan niet. Dan genieten we zo lang er te genieten valt van het leuke uitzichr.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten