Gelezen: Parttime astronaut van Renée van Marissing. Gevonden in de bibliotheek. Hoofdpersoon Karlijn is een tobberig tyoe, iemand met een hoofd vol gedachten die niet stoppen..ze heeft een man Jasper en een zoon van vijf Lucas. Op haar zoon is ze heel dol, met Jasper gaat het niet zo goed, er is geen klik meer, ze leven langs elkaar heen. Ze hebben nog wel seks die uitgebreid beschreven wordt, maar niet meer echt contact. Als bezigheid buitenshuis maakt ze interviews met kunstenaars. Aan de ene kant is het boeiend al dat gemiezemuis, maar op een gegeven moment gaat het irriteren. Het spannendste fragment is als ze tijdens een etentje bij vrienden aan tafel met tien disgenoten onthult dat Jasper is vreemd gegaan. Pijnlijk pijnlijk pijnlijk. En er is een hoofdstuk dat ze met Lucas een dagje naar de Efteling gaat en veel te laat in ds regen weer naar huis rijdt. Als ze bij een benzinestation een broodje haalt en hem in de auto laat slapen, is hij weg als ze terugkomt bij de auto. Die paniek.
Renée van Marissing zou een meester zijn in het schrijven over twijfelende mensen, lees ik in beschrijvingen van haar werk. Ze is ook wel eens genomineerd voor de Libris Literatuurprijs. Haar laatste roman Gelukkige dagen gaat over een vrouw van 40 met vroegdementie.
Ik geloof dat ik dit boek uitkoos door de illustratie op het omslag. Die raakte me. Zo'n mooi meisje met een getormenteerde blik. Die is van de kunstenaar Silas. Nooit van gehoord. Maar als ik zijn naam google zie ik allemaal portretten van jonge vrouwen zoals deze die me allemaal doen denken aan Josien Laurier, een schrijfster (Een hemels meisje) met wie ik in de jaren negentig een tijdje optrok. Dat is een heel verhaal uit een vorig leven. Hoe zou het haar vergaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten