In afwachting van de voorspelde regen- en onweersbuien is het ineens best weer warm. We besluiten tot een overzichtelijke wandeling (6 km) over het Prinzeninsel, het Prinseneiland. Kaiser Wilhelm II had zes zonen die hij hier huisvestte en op school deed. Op het zuidelijkste puntje van het schiereiland zou een mooi restaurant zijn, en dat is ook zo, maar op dinsdag is het gesloten.
Het voelt hier wonderlijk genoeg een beetje als het Amsterdamse Bos. Misschien is het de Engelse landschapsstijl? Dat je naar alle vogels luistert en denkt: Wat hoor ik? En naar de bloempjes kijkt en denkt: Wat zien ik?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten