Working Class Hero

Vandaag doe ik mijn 'uniformpje' erbij aan: een zwart poloshirt met daarop het logo van de firma. Het voelt raar, ik doe het werk liever in een bloemetjesbloeze. Op het laatste moment steek ik mijn haar ook nog op want het is erg warm. Bobby vindt mij geweldig als working class hero.

Bij het depot staan om 13.15u al drie collega-bezorgers de tassen in de auto's in te laden. Oudere heren. Slechts één van stelt zich voor. De andere twee staan als gekken te roken. Ik heb niet zo'n zin om met ze te bonden. 

De rit gaat in eerste instantie voorspoedig. Wel zijn er nog een paar nieuwe niet eenvoudig te vinden adressen, maar driekwart is nu bekend. De klanten beginnen me ook te herkennen en geven glimlachjes. Bent u er weer? Dat vinden ze fijn.

Tot ik bij een nieuw zo te zien peperduur seniorencomplex kom, waar zo te merken nog niemand niemand kent. Er zijn ook geen recepties meer met een dame die eventuele vragen beantwoordt. Meneer Bennie op nummer 65 ken ik inmiddels, maar meneer Scheffer van nr 81 nog niet. Ha Ik ga naar buiten om zijn doos te halen en dan kom ik de flat niet meer in. De klant doet niet open, neemt geen telefoon op, en ik heb ook geen instructies wat te doen bij geen gehoor. Dat gaat duren en ik wil verder. Ik bel met de centrale en die vindt dat ik bij de buren moet aanbellen. Niemand doet open. Of ik dan aan het eind van de rit nog een keer langs wil gaan. Het kost me al met al al gauw een uur extra en het bezorgtarief is niet meer dan €2,20 per adres. Ben ineens enorm geïrriteerd.

Uiteindelijk krijg ik de meneer aan de lijn. Ik ben inmiddels bij mijn laatste adres in Maartensdijk. Hij is gevallen, vertelr hij. Hij kon de deur niet open doen en niet de telefoon opnemen. Of ik het eten nog had. En of het nog gekoeld was. Of ik het nog kom brengen. Dan breekt toch je hart. Natuurlijk breng ik  het. Maar mijn  bereidwilligheid is als ik vrijwilliger ben een stuk groter dan in mijn rol als minimaal betaalde working class hero.

Eenmaal thuis kom stuur ik een mailtje naar de manager met wie ik gesproken heb, dat service en klantgerichtheid een mooi goed is, maar niet als het over de ruggen gaat van de bezorgers. Moet denken aan de film Sorry We Missed You. Of er een compensatie is (geregeld kan worden) voor zulke gevallen. Na veel geheen-en-weer betalen ze me een extra adres.