Kerstavond 2009 verloopt heel anders dan verwacht. De gasten vieren het diner zonder ons. Een heel bijzonder mens is heengegaan. Veel te snel. Zonder afscheid. Een paar dagen geleen in het ziekenhuis vroeg hij zijn gedichtenbundel, die hij in 1961 kocht te Amersfoort. Ik kies er maar een uit, een gedicht van H. A Gomperts.Bezie lief, als ik dood zal zijn
Bezie, lief, als ik dood zal zijn
Het water in de duisternis
de wilg die voelt hoe koel het is
en van de korrel klein.
Zo menig ding en achterblijver
die komen laat wat komen gaat
het mossig groen dat roerloos staat
aan d’ overoever van de vijver
En alles door de nacht bedekt,
niet meer verlangt dan slaap, dan slaap
en zelfs het buiten lopend schaap
verzadigd heeft niet meer gemekt.
En weet dan deze zelfde rust,
dezelfde nacht die ik gekend
een hond, een vriend die ik je zend
en dat mijn slaap jouw ogen kust.
H.A. Gomperts,
Uit: Dichters van dezen tijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten