Deze mannen zijn er ook bij, maar zo gaat het niet, hoor. We dragen Kiet zelf, met zijn zessen. De Zoon, de Neef, de Schoonzoon, de Schoondochter (ik dus), de Kleindochter, de Kleinzoon. De schouders van ons zessen bevinden zich op zulke verschillende hoogten, dat de mannen-in-het-zwart zich een beetje zorgen maken. Maar het komt goed.Het is een indrukwekkend afscheid. Er zijn heel veel mensen, vast wel 200: familie, buren, vrienden, mensen, vrienden van de kinderen, familie van de buren, van vrienden, zelfs van mij. Bobby houdt een prachtig verhaal over het leven van Pa, zijn zus zingt een lied, op de vleugel begeleid door haar man. Broerlief zegt achteraf dat Bobby de humanistische versie vertelde en dat dominee het vervolgens protestants ingevulde nog eens overdeed. Op de rouwkaart staat de tekst: 'In het Huis van mijn Vader zijn vele Woningen'. Zo moeten we dat vandaag dan maar zien.
Dat vele vrienden uit Utrecht en mijn Broeflief en Zus 3 (en hun mannen) ook naar Maassluis gekomen zijn geeft een heel speciaal gevoel. Sommigen mompelen mee, als bij het graf de apostolische geloofsbelijdenis gepreveld wordt, anderen houden de kiezen stijf op elkaar. Zo zijn de dingen. En toch mogen we elkaar. Patrick de jonge begrafenisondernemer (op hun site staat dat hij de derde generatie is) doet alles wat er gedaan moet worden worden mooi en aandachtsvol en respectvol. Dat zijn werkelijkheid een gereformeerde bond-werkelijkheid is, dat is dan maar zo. Dat is Nederland. Hani501 groeide ook op in een dorp met veel 'bonders', die elke zondag in lange familierijtjes langs hun huis marcheerden. 'Zwarte Zwaddernelen' noemde zij ze.
Het is een dag vol liefde en respect. Kiet waardig. Dat hij er ineens niet meer is is voor iedereen onvoorstelbaar. Er is verdriet maar ook weer lol. De kleinkinderen hebben ook al die tweehonderd mensen een hand geschud en willen daar na afloop graag wat grappen over maken. Door de regen rijden we 's avonds laat naar huis. Terwijl we door de regen naar huis lopen zingt Bobby het liedje 'Walkin' In the Rain With The One I Love'. Oude soul, van de groep Love Unlimited. Eenmaal thuis wordt de muzikale omlijsting weer Palestrina.
Dat vele vrienden uit Utrecht en mijn Broeflief en Zus 3 (en hun mannen) ook naar Maassluis gekomen zijn geeft een heel speciaal gevoel. Sommigen mompelen mee, als bij het graf de apostolische geloofsbelijdenis gepreveld wordt, anderen houden de kiezen stijf op elkaar. Zo zijn de dingen. En toch mogen we elkaar. Patrick de jonge begrafenisondernemer (op hun site staat dat hij de derde generatie is) doet alles wat er gedaan moet worden worden mooi en aandachtsvol en respectvol. Dat zijn werkelijkheid een gereformeerde bond-werkelijkheid is, dat is dan maar zo. Dat is Nederland. Hani501 groeide ook op in een dorp met veel 'bonders', die elke zondag in lange familierijtjes langs hun huis marcheerden. 'Zwarte Zwaddernelen' noemde zij ze.
Het is een dag vol liefde en respect. Kiet waardig. Dat hij er ineens niet meer is is voor iedereen onvoorstelbaar. Er is verdriet maar ook weer lol. De kleinkinderen hebben ook al die tweehonderd mensen een hand geschud en willen daar na afloop graag wat grappen over maken. Door de regen rijden we 's avonds laat naar huis. Terwijl we door de regen naar huis lopen zingt Bobby het liedje 'Walkin' In the Rain With The One I Love'. Oude soul, van de groep Love Unlimited. Eenmaal thuis wordt de muzikale omlijsting weer Palestrina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten