Iran

Gekocht bij de boekhandel in Rotterdam Hilligersberg. Ik heb een hang naar boeken van Iraanse schrijfsters. Die wereld van die zó gesluierde vrouwen die niets mogen. En dat onder die sluiers vrouwen van vlees en bloed en wilde verbeeldingskracht zitten. Daar kom je alleen maar achter als je hun boeken leest. 

De hoofdpersoon in Een theelepel aarde en zee is de elfjarige Saba, die in de jaren zeventig opgroeit op het Iraanse platteland. Zij en haar tweelingzus Mahtab zijn gefascineerd door Amerika. Ze houden lijsten van Engelse woorden bij, verzamelen illegale exemplaren van het tijdschrift Life, en genieten van ongecensureerde televisieprogramma’s en rockmuziek. Opeens verdwijnen Saba’s moeder en zus. Saba en haar vader blijven achter. Saba weet zeker dat ze zonder haar naar Amerika zijn verhuisd.

Terwijl ze opgroeit en gebukt gaat onder het nieuwe islamitische regime, zoekt Saba troost in het feit dat haar zus ergens de westerse versie van haar leven leidt. Want haar ouders hebben haar geleerd dat ‘ieders lot in het bloed is geschreven’, en dat tweelingen dezelfde levens leiden, ook al zijn ze gescheiden door land en zee.  

Ik ben nu halverwege, Saba is als achttienjarige uitgehuwelijkt aan een oude man. Ik heb geen idee waar het allemaal toe leidt.