Houtdag

Wij hebben een aardige gewoonte bij mijn op de verdieping: iedereen mag zijn/haar afdankertjesin de hal neerzetten en wie dat leuk vindt mag het meenemen. Gratis. Zo verwisselen er voortdurend spullen van eigenaar. We zijn met zijn tienen, dus alle meuk staat steeds weer in een ander appartement. Iedereen blij. 

Nu zie ik een koffietafeltje staan en denk onmiddellijk: 'Ha!' Zelf heb ik een jaar geleden in een kooplustige bui in mijn lievelings-Marokkaanse winkel in de Kinkerstraat - op zoek naar een tweede nachtkastje dat ze niet meer hadden - een blauw-met-bloemen handgeschilderd koffietafeltje gekocht, dat onmiddellijk bij thuiskomst al een beetje tegenviel. Slordig en grof geschilderd. Maar ja.

This is the moment. Snel, vóór een buur op hetzelfde idee komt, ruil ik de tafeltjes. Binnen een uur is ook mijn blauwe afdankertje weer verdwenen. Wie zou 'm hebben?

Het nieuwe tafeltje heeft wel een barst. Kun jij daar niet wat aan doen? vraag ik Bobby. Want die houdt van repareren. Nee, zegt hij. Hij vindt de barst wel  authentiek. Wel gaat hij geïnspireerd in zijn houtbewerkingsboek (zie foto) lezen. En nóg geïnspireerder gaat hij vervolgens mijn oude eetkamertafel opknappen. Ontvetten, schuren, lakken.