Ik laat Buurman mijn nieuwe tafeltje zien en hij vertelt opgetogen dat hij ook zo'n leuk tafeltje op de gang heeft gevonden: blauw met opgeschilderde bloemen. Hij is opgetogen, dat is echt iets voor zijn huis in Frankrijk. Mijn oude tafeltje dus. We bevestigen dat dat ruilen een geweldig systeem is in ons pand. Ooit toen ik hier kwam wonen heb ik twee keukenstoelen van hem gekregen, die hij net de deur uit wilde doen. Ik vond dat toen een beetje raar. Nu niet meer. Niemand hoeft ooit iets weg te doen, er altijd wel weer iemand die gelukkig van andermans spullen wordt. Maar het ruilen gaat toch anoniem op gang.
Ik heb voor een heel gezin zoveel ovenschotel gemaakt, uit opgetogenheid over dat ik nu een artist ben, maar er is geen heel gezin om het aan op te voeren. Ik moet dat niet allemaal zelf op gaan eten. Gelukkig zit Buurman aan zijn kant van het tussenschot een beetje met zijn nieuwe tablet te spelen en wil hij gráág ovenschotel. En een biertje. Wat is het hier toch mooi. Dat vind je nóóit in Utrecht, zegt Buurman.
Ik laat hem op míjn tablet mijn aflevering over zijn natte wasgoed en centrifuge zien. En alle andere zaken. En zeg dat hij het alleszins verdient om een eigen verhaallijn wil worden. Hij vindt het goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten