Als je de kaap met het beroemde kerkje verder omloopt vind je onderaan de klif een ander strandje, Labino Beach, wat minder hutjemutje dan de strandjes van Ohrid-stad, heel idyllisch. Er zitten wat Macedonische grootfamilies en een clubje oude-mannen-onder-elkaar met allemaal oude meuk en een barbecue. Er schijnen hier heel veel Nederlanders te zijn, maar we weten ze aardig te vermijden.
Eenmaal een beetje afgekoeld in het Meer lopen we door over een klein paadje over de berg. Als ik een knal hoor moet ik onwillekeurig weer sterk denken aan de oorlog in Bosnië waar de moslims over bergpaadjes wegvluchtten en waar in Sarajevo de mensen op de snipers alley overhoop geschoten werden. Dat was niet hier, Macedonië heeft zich vreedzaam van Joegoslavië afgescheiden en is nu een moderne democratie. Maar die beelden blijven komen.
Vandaag spreken we een oude man die veertig jaar in Duitsland (Essen) voor Axel Springer Verlag heeft gewerkt en nu weer hier. Weduwnaar. De kinderen hebben een pizzeria. En we spreken een man die nu in Australië woont en met Australische vrouw en drie dochters over is. Zij gaan vroeg kaarsjes branden voor St Klement.
Je krijgt hier makkelijk contact met de mensen - als ze tenminste Engels of Duits kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten