Angst kan een goeie leidraad zijn voor vakantie, daar schrijft Maartje Wortel over in Trouw, meldt Diana. Zij gaar haar overweging in De Duif over het fenomeen vakantie doen, lees ik op Facebook. Ze schrijft er een zin over vakanties die vooral zouden bestaan uit het het overkomen van ongemakken. Dat vind ik wat kort door de bocht. Ik reageer: vakantie gaat over in en uit je comfortzone gaan. Die gedachte zal ze meenemen.
Waar heb je als vakantie meer behoefte aan: drie weken comfort en alles bekend en duidelijk en veilig? Of drie weken het onbekende? De ultieme comfortzone noem ik 'Egmond': ik stel mij daarbij voor dat het minder dan een uurtje rijden van huis is! waar een heerlijk tuinhuisje midden in de duinen op mij wacht. Alle gewenste genoegens binnen handbereik: bos en zee en een klooster en een stad. Waarom moeten we met een vliegtuig en al dat gedoe van een Balkanland? Of dagen rijden?
En nu is het hier - alle ongemak ten spijt - weer heerlijk. Ook op de Balkan. Die totaal andere wereld, en toch weer niet, de aardige mensen, het vertrouwen, de prachtige natuur, rare steden, rare stranden, steeds voelen en kiezen waar je behoefte aan hebt, een beetje geven en nemen... Het maakt je open. Maar ik denk dat dat in 'Egmond' of thuis ook kan.
Maartje Wortel schrijft in dat verhaal in Trouw dat ze naar Curacao gaat, waar de ouders van haar vriendin wonen, die ze nog nooit gezien heeft omdat die afwijzend op hun relatie hebben gereageerd. En dan kiezen ze dat als vakantie. En het komt allemaal goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten