Ter redactie wordt het boek Niemand vraagt meer waar ik vandaan kom sinds ik in een rolstoel zit van Funda Müjde bezorgd. Ik las wat interviews met haar, de uitgever heeft goede pr gedaan. Interessant levensverhaal, om als gezin van een Turkse gastarbeider naar Zaandam gehaald te worden. De kinderen uit dit gezin krijgen alle kansen. Müjde is een Turks-Nederlandse actrice, vooral bekend door rollen in tv-series: als asielzoekster in Vrouwenvleugel. als verpleegster in Medisch Centrum West en in de soap Goede tijden, slechte tijden.
Het boek een beetje een recht-toe-recht-aan-verhaal, waargebeurd, enorme wilskracht die iemand drijft, niet literair, niet spiritueel. Ze beschrijft haar jeugd, de bijzonderheden van een Turks 'gastarbeidersgezin' in de jaren zeventig, Zaandam, de ambities eerst als tolk in de zorg en dan in het theater, en dan in Istanboel de aanrijding. 2007 was het. Het herstel voor zover mogelijk met een dwarslaesie en hoe dan verder. De komst van de handfiets bracht de ommekeer. Ze kon weer iets zelf. Ze besluit tot een fietstocht (met een handfiets dus) van Amsterdam naar Istanboel.
Het is leest lekker weg, zo na een week hard werken eindelijk op de bank. Om de feiten is het natuurlijk indrukwekkend: wat een levenslust en een slagkracht kan iemand hebben met een dwarslaesie ten gevolge van een aanrijding. Maar eigenlijk heb ik nu meer behoefte aan een boek met iets minder wilskracht en iets meer verinnerlijking en verstilling. In het interview in Trouw vorige week waren die kwaliteiten meer aanwezig. Het mag naar het buurtbiebje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten