Ben al twee maanden niet meer naar de Jacobuskerk op ons plein geweest. Vandaag gevoel ik weer een aandrang. Er zingt een 'projectkoor', dat het geheel hopelijk een beetje optrekt. Ik heb veel respect voor de vasthoudendheid van de parochieleden om er ondanks de officiële sluiting door te gaan met eigen samenkomsten, maar het wordt er niet echt inspirerender op.
Er is vandaag een spreekster, Yosé Höhne-Sparborth, die vertelt over (en geld ophaalt voor) een project in de Noord-Iraakse Koerdische stad Kirkuk. In een regio waar vroeger 3 miljoen mensen woonden wonen er nu 9 miljoen. Gevlucht uit steden als Mosul die door IS zijn ingenomen. De bisschop aldaar huurt huizen zodat jongeren uit de vluchtelingenkampen kunnen studeren. Ze laten bewust alle religies door elkaar wonen: moslims, christenen en yezidi's. Zij komt daar zelf ook veel, woont dan in een dominicanenklooster. Heel indrukwekkend.
Het projectkoor blijkt een beetje miemelig oude dameskoor. Dat nemen we er ook maar bij. Blij dat ik er weer eens ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten