Ecce homo

Indachtig de mooiste vrije woensdagen - toen ik een paar jaar geleden met de vrije woensdagen begon - herinner ik me ineens de dagjes dwalen in zomaar een stad in Nederland. Deze vrije woensdag word ik heel laat wakker, pas tegen elven, en ga eerst boodschappen doen en wasje draaien. En dan dringt zich de gedachte op: Ga naar Zwolle, naar Museum De Fundatie, naar de tentoonstelling 'Zie de mens': Honderd portretten hangen er, uit honderd jaar, uit elk jaar één, werken van Kokoschka, Brancusi, Schad, Picasso, Nussbaum, Bacon, Goldin, Trecartin, Dumas, Richter en Rauch. Hoe kunstenaars de afgelopen eeuw via het fenomeen portret probeerden de complexiteit van de wereld vast te leggen.

Het allermooiste 'portret' dat ik er tref  is een filmpresentatie van Rineke Dijkstra van een klas kinderen uit Liverpool die kijken naar een schilderij van Picasso: 'Weeping Woman'. Prachtig die kinderen in die uniforms, hoe je op andere zaken let dan hun kleren, hoe hun gelaatsuitdrukkingen, hun stem, hun lichaamstaal méér tot de verbeelding spreekt dan wanneer ze hedendaags hip zouden zijn. Zo bloedserieus ook. Wat een aandachtige karakters. Zo invoelend, zo fantasierijk.
Ik loop in mijn eentje langs de schilderijen, natuurlijk veel te snel. Soms kun je een groep om je heen gebruiken om meer uit jezelf te halen. Ik koop het boek maar weer om thuis wat na te kunnen bespiegelen.