Het is weer zover. Morgen hebben we weer ons jaarlijkse Kerstdiner. Hoe heeft het toch zo kunnen gebeuren? Het begon als een feestje bij mij thuis nog in de Jordaan in het kader van wat-doen-we-met-onszelf-met-de-feestdagen? Ik nodigde enige vriendinnen uit en het was leuk. Dan kon je er - wat er ook gebeurde - de hele verdere Kerst tegenaan. Toen kwam Bobby. Hij wilde wel eens traditioneel kerstkoken, uit de Wannee: varkenshaasjes, of beenham in de oven. Nou goed, zei ik, maar dan doe ik niet mee. Want dat is wel lekker, maar niet mijn kookvreugd. Sindsdien doet hij het kerstdiner. Uit de Wannee.
Vorig jaar ontdekte hij de NRC Kerstbox. Dat is de maaltijdbox, waar alles inzit. Recepten en de boodschappen. Om te ontzorgen. Het was vorig jaar een succesformule die bijna onder zijn eigen succes bezweek. De dozen werden niet tijdig of helemaal niet bezorgd. Ergens in het woud van onderaannemers ging het helemaal mis. Daar hebben ze van geleerd. Vandaag bezorgde Post.nl.
Als ik het boekje met recepten doorblader word ik al helemaal gek. Geen een gang is gemakkelijk. Het is allemaal een heel gedoe. Je kan al vandaag beginnen, dat raden ze ook aan, maar dat ziet Bobby niet zitten. Nou de stoofpeertjes dan, die zet hij vanavond al op. In het boekje staat dat je behalve de stoofpeertjes ook heel goed de soep en de chocolademousse vooraf kunt klaarmaken. Maar dat doet hij niet. 'Wanneer begín je dan'n vraag ik, 'want het moet wel om 5 uur klaar zijn.' Het is bekend dat ik in staat ben om om 06 uur op te staan om te gaan koken. Na de tweede koffie, zegt hij vaag. Alleen al van het toekijken naar hoe hij dit aanpakt raak ik bijkans overspannen. Maar het komt altijd goed.
Volgend jaar doen we dit niet meer, zeg ik. Dan doen we gewoon een pan nasi.
Voor wie dit ook wil:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten