Het is 5 december, wij doen niet aan Sinterklaas. Zullen we met Sinterklaas naar de Griek, vroeg ik nog, maar Bobby heeft 'koffiebeurt' buitenshuis. Wat nu? Ik app Aline: zin om mee naar de film te gaan? Ik ga het liefst naar 't Hoogt, meld ik, omdat zij vlakbij het Louis Hartloper woont. Zij stelt voor 'A Quiet Passion' over de dichteres Emily Dickinson. Zelf had ik een andere film uitgekozen, maar dit is ook goed. Ik sta open voor alles.
Het is niet helemaal onze film. Waarom dan niet, bespreken we na afloop. Het melo-kostuum-drama van een getormenteerde ziel in 19e-eeuwse een well-to-do familie. Ze is een beroemde dichteres die echter pas lang na haar dood beroemd werd. Dat indolente stoorde Aline enorm. Gá wat dóen! Ik probeer met respect te kijken naar want iemand heeft bewogen deze film te maken, die miljoenen (?) dollars heeft vrij gekregen om de film te maken. Hij was publiekslieveling bij het filmfestival in Berlijn, de zaal hier zit ook vol... deze film moet kwaliteiten hebben. Dat een indolent personage (v) je stoort kan geen criterium zijn. Vind ik. We komen er niet uit.
Ik ben nog eerder thuis dan Bobby. En dan wordt het toch nog een beetje Sinterklaas. Als hij thuiskomt heeft hij een cadeau en een gedicht voor mij: de Bosatlas van Amsterdam. Om het heimwee te bestrijden. Och!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten