Ik probeer weer enigszins in een moestuin-mood terug te geraken. Die ben ik een beetje kwijtgeraakt. De moestuin vraagt een totaal andere energie van je dan de journalistiek. Die moestuin-mood is traag, en vraagt lichamelijke inspanning. een plan, kennis, de juiste spullen, concentratie en volharding.
Het begon vorige week bij de moestuinbakken weer te kriebelen, waar de ijverigste medetuinierster haar hele moestuintje over de kop had gehaald. Alles eruit en de aarde mengen met compost. Zij is adept van Jelle’s Makkelijke Moestuin en zijn producten. Maar ik wil niet alles over de kop gooien, ik heb nog een ielige palmkool staan, en een struik dunne bleekselderij, een uit zijn krachten gegroeide rozemarijn, een struikje bejaarde thijm, en een mislukte artisjok. Volgens de medetuinierster moet er voeding bij en moet ik ook nu al veel water geven, want is de aarde droog.
Dus ik naar het tuincentrum, om te kijken wat er zo begin april te koop is. Voor groenteplantjes en kruiden is het nog te vroeg. Maar wel hebben ze een afdeling knolgewassen, en zo kom ik thuis met een knol rabarber, een knol gember en een knol asperge. En honderd soorten voeding. Het avontuur van de tuin.
Omdat tuinwerk behoorlijk sloom gaat word ik er best weer een beetje gelukkig van. Om de moestuinbak leeg te krijgen eten we vandaag de ielige palmkool. Pasta met spekjes en ielige palmkool. Heel lekker. Het recept kan ook met boerenkool.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten