Op het koor in Utrecht-oost zitten diverse dames uit De Bilt en Den Dolder. Als het niet regent komen ze met een e-bike. Vol lof over de e-bike. Ik hoor natuurlijk ook tot de doelgroep voor de e-bike, maar ik verzet mij. Met mijn te hoge Batavus-herenfiets oogst ik altijd verwondering. Dat ik daar op- en af kan klimmen. Een tijdje terug oogstte ik zelfs spontaan applaus, bij een middagconcert waar veel 60-plus dames buiten stonden te wachten tot de deur open ging.
Moet jij geen e-bike, vroeg een van de koorleden, die met mij te doen had dat ik na ons wekelijkse afzakkertje bij café De Zes Vaatjes nog helemaal naar Zuilen moest fietsen. ‘Ik?? Een e-bike?? Ik ben geen mietje!!’ riep ik. Ik weet niet of zij een e-bike had. Ik verzet mij tegen de e-bike omdat hij nogal prijzig is en omdat ik de meeste modellen uitgesproken tuttig vind.
Enfin. De e-bike blijkt aantrekkingskracht uit te oefenen op de grootste fietshaters. Zo fietst Hani501 die haar hele leven niet heeft willen fietsen nu vrolijk fluitend door Friesland. Zus3 uit Maarssen komt nooit meer met de auto en altijd op de e-bike en zij heeft zelfs haar spouse tot fietsen gekregen. Zus4 in MeckPom is ook al jaren e-bike adept. Ze doet vriendinnenfietsvakanties in de Zuid-Duitse bergen op de e-bike. Mijn buren hebben e-bikes en ze bieden regelmatig aan dat ik ze probeer. Maar ja, ik was toch geen mietje?
Steeds vaker merk ik echter dat ik geen zin heb ik de fiets. Zuilen-Utrecht best een eind. En dat ik dan de bus neem. Als ik eerlijk ben ben ik eigenlijk helemaal toe aan de e-bike. Maar poe, wat een bezwaren zijn er te overwinnen. Ik houd nogal van stoere kekke fietsen. De meeste e-bikes vind ik uitgesproken bejaard. Daar ga ik toch niet op!
Ga toch eens naar Peter Macco, zegt Bobby steeds. Om je te oriënteren..Dat is een grote gerenommeerde fietsenwinkel in de buurt die onlangs verhuisd is van de Amsterdamsestraatweg naar het Werkspoor-terrein. Het is beter als je de fietsenmaker met garantie en service in de buurt hebt. Hij is erop tegen als ik bij Marktplaats een tweedehandsje zoek. Dus vandaag gaan we naar Peter Macco. Die blijkt net Paas-koopjes te hebben. Veel e-bikes zijn 100 euro goedkoper. Van 2000 euro nu slechts 1900 euro. Slik.
Met de verkoper loop ik langs alle e-bikes. Zijn informatie over de motoren gaat een beetje het ene oor en in het andere oor weer uit. Want ik vind al die fietsen even lelijk. Heb je geen fiets met een schuin tussenbalkje, vraag ik. Ja die heeft-ie: de Gazelle Vento. Óók in de aanbieding net dit weekend.
Het is een fantastische ervaring, mijn proefritje naar het Amsterdam Rijnkanaal. Ik ga als een speer! Wauw!
Op mijn Trek-mountainbike die ik in 1997 op mijn 40e kreeg en die nu kans loopt het veld te moeten ruimen als de e-bike haar intrede in het schuurtje doet trek ik even een prachtig rondje om de Maarsseveense Plassen. Bij Peter Macco willen ze de Trek niet als inruil. ‘Excuses mevrouw, als we u nu op uw ziel trappen, maar die fiets heeft geen enkele economische waarde.’
De fietsen van mijn leven. Mijn eerste sportfiets was een witte Mercier. Zo rond 1980. In Amsterdam had ik een tijd een fantastische Sparta Beach cruiser, maar die heb ik na enkele jaren de deur uitgedaan omdat hij lastig was. Te luie zit (je kon er geen tempo op maken), te breed stuur (je paste niet op het fietspad en in geen enkel fietsenrek).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten