Mooie Waalse film gezien uit 2014: ‘Deux jours et une nuit’, sociaal drama van Luc en Jean Pierre Dardenne. Van hen heb ik ooit ook de film ‘La Gamin au vélo’ gezien, herinner ik me. Films over mensen aan de onderkant van de samenleving die maar moeilijk kunnen rondkomen en de keuzes van sommigen van hen om hoe dan ook het goede te doen.
Deze film is geloof ik eerder dit jaar uitgezonden bij de EO. En daarvoor eens bij de VPRO. Het verhaal is dat een vrouw Sandra een tijd thuis heeft gezeten met een depressie. Net als ze zover is om weer terug te komen hoort ze dat ze ontslagen wordt. De collega’s hebben de keus gekregen: òf ze krijgen een bonus van 1000 euro óf Sandra mag blijven. De meesten hebben voor de bonus gekozen.
Samen met een loyale collega-vriendin gaat ze op vrijdagmiddag naar de directeur om hem over te halen de stemming over te doen en dan anoniem. En Sandra gaat bij alle 16 collega’s thuis langs om ze te vragen voor haar te stemmen. 9 voor-stemmen heeft ze nodig.
Ze heeft het er heel moeilijk mee, het voelt als bedelen, maar haar man sleurt haar er doorheen. Al die bezoekjes aan die voordeuren, al die huizen, die mensen, hun getob met geld. Op de een of andere manier heel meeslepend, terwijl je soms ook denkt dat je naar een naar aflopende documentaire zit te kijken. Het gaat over tegenslagen en trouw, wegzakken in je ellende of terugvechten, de keuze voor het eigenbelang of iets goeds voor een ander doen. Allemaal gewone mensen met hun gedoe. Heel mooi gedaan.
Trailer:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten